Rodzaje badań i metodyka

IDENTYFIKACJA AZBESTU W PRÓBCE MATERIAŁU BUDOWLANEGO ZAWIERAJĄCEGO AZBEST

Badanie to polega na poborze reprezentatywnej próbki w postaci fragmentu materiału zawierającego azbest, rozkruszeniu i uśrednieniu, następnie rozciera się próbkę w moździerzu agatowym dla uzyskania cząstek 30 μm, odpowiednich do obserwacji mikroskopowych. Izoluje się pęki włókien i sporządza z nich preparaty mikroskopowe.

Dla określenia rodzaju azbestu stosuje się metodę mikroskopii optycznej polaryzacji. Uzupełniająco stosuje się metodę mikroskopii optycznej z kontrastem fazowym dodatnim oraz stereomikroskopie. W metodzie mikroskopii polaryzacyjnej wykorzystuje się fakt, że każdy rodzaj azbestu posiada charakterystyczną barwę i morfologię oraz właściwości optyczne. Dla określenia rodzaju azbestu stosuje się metodę porównawczą z próbkami azbestów komercyjnych. Badania wstępne wykonuje się okiem nieuzbrojonym oraz mikroskopem stereoskopowym (powiększenie 64x), do badania morfologii włókien stosuje się mikroskop z kontrastem fazowym (powiększenie 500x), pełną analizę identyfikacyjną przeprowadza się za pomocą mikroskopu polaryzacyjnego o powiększeniu 630x).

W celu zgrubnego określenia zawartości azbestu w próbce wykonuje się szacunkowe zliczanie form włóknistych w preparacie.

POMIARY STĘŻEŃ WŁÓKIEN AZBESTU W ŚRODOWISKU

Badania wykonuje się celem oznaczenia ilości włókien azbestu w powietrzu i dokonania oceny stanu zanieczyszczenia powietrza w rejonie prac związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest. Pobieranie próbek powietrza można prowadzić przed, w trakcie i po wykonaniu prac demontażowych. Lokalizacji i rozmieszczenia punktów pomiarowych dokonuje się w oparciu o wcześniej sporządzony szkic. Próbki pobiera się na sączki membranowe celulozowe o wymiarach porów 0,8µm przy pomocy
aspiratorów w oparciu o normy PN-Z-04008-07, PN-88/Z-04202/02.

Po zakończeniu poboru próbek, sączki szczelnie zamyka się w pojemnikach i transportuje do laboratorium, gdzie poddaje się je procesowi uprzeźroczystowiania przy pomocy balsamu uzyskanego na bazie szczawianu dwuetylu i ftalanu dwumetylu zgodnie z normą PN-88/Z-04202. Tak spreparowane sączki ogląda się pod mikroskopem optycznym fazowokontrastowym o powiększeniu 600x.

Wyniki pomiarów ilości włókien azbestu w powietrzu, ocenia się w oparciu o wartość dopuszczalną godzinową dla azbestu, wg rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26.01.2010r. (Dz.U. nr 16, poz. 87 z dnia 03.02.2010r.).

Niniejsza metoda pomiarowa ma zastosowanie do pomiarów zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budynków.

POMIARY STĘŻEŃ WŁÓKIEN AZBESTU W POWIETRZU NA STANOWISKU PRACY

Badania wykonuje się celem oznaczenia ilości włókien azbestu w powietrzu na stanowisku pracy i dokonania oceny stanu zanieczyszczenia powietrza na stanowisku demontażu wyrobów zawierających azbest. Pobieranie próbek powietrza prowadzi się w trakcie prac demontażowych przy użyciu odpowiednich aspiratorów. Próbki pobiera się na sączki membranowe celulozowe o wymiarach porów 0,8µm w oparciu o normy PN-Z-04008-07, PN-88/Z-04202/02. W przypadku pomiarów stanowiskowych sączek umieszcza się na wysokości układu oddechowego. Po zakończeniu poboru próbek, sączki szczelnie zamyka się w pojemnikach i transportuje do laboratorium, gdzie poddaje się je procesowi uprzeźroczystowiania przy pomocy balsamu uzyskanego na bazie szczawianu dwuetylu i ftalanu dwumetylu zgodnie z normą PN-88/Z-04202. Tak spreparowane sączki ogląda się pod mikroskopem optycznym fazowokontrastowym o powiększeniu 600x.

Wyniki pomiarów ilości włókien azbestu w powietrzu, ocenia się w oparciu o wartość NDS dla pyłów zawierających azbest, wg rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 10.10.2005r. (Dz.U. nr 212, poz. 1769 z dnia 28 października 2005r.).